Καλή Πρωτομαγιά

Σε όλους μα κυριώς στους Παγανιστές & Wiccas.

IOΣ Η1Ν1.

Ανέβηκε επίπεδο ο συναγερμός για τη γρίπη των χοίρων...

Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να προσέχουμε,δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε την εξέλιξη...
οπότε εξυπνάδες του στύλ που λένε πολλοί ανίδαιοι γύρω μας ''ΣΙΓΑ ΚΑΛΕ ΠΩΣ ΚΑΝΕΤΕ ΕΤΣΙ'','' ΨΕΜΜΑΤΑ ΛΕΝΕ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΟΙ'' ''ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΤΥΧΕΙ ΣΕ ΕΜΕΝΑ''
δεν στέκουν. Φυσικά δεν εννοώ να τρέχουμε πανικόβλητοι να κρυφτούμε από τον κόσμο είναι όμως συνετό σε σημεία που συχνάζουν πολλοί να τα αποφεύγουμε. Καλό πλύσιμο χεριών με Dettol η οινόπνευμα, εννοείται αποφεύγουμε χειραψίες και στένες επαφές με αγνώστους... Για το κρέας καλό θα ήταν να σταματήσετε την κατανάλωση του...εγώ το έχω κόψει εδώ και κάτι χρόνια και νιώθω άλλος άνθρωπος...άν και αυτά πάνε ανάλογα τον οργανισμό εμένα με χαλούσε πάντως!

ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ.

Φάτε Μάτια Ψάρια αλά Μπουρλοτουσκόνι

Μετά τις επικρίσεις της συζύγου του, ο Μπερλουσκόνι δεν περιέλαβε στα ψηφοδέλτια τις ωραίες νεαρές γυναίκες
Kαι είχαμε μια σκασίλα! Πόσο ξεφτίλας καταντάει ο άντρας όταν είναι λιγούρης...
Αλλά για στάσου τι σημαίνει όμορφες γυναίκες? Υποκειμενικά δεν είναι αυτά? Και ποιός έχει ανάγκη την ομορφιά
στην πολιτική ,και γενικότερα ? Τα προβλήματα δεν λύνονται με την ομορφιά αντιθέτως οι όμορφοι/ες δημιουργούν περισσότερα προβλήματα.
Εδώ ο κόσμος χάνεται και το ΜΟΥΝΙ χτενίζεται...

Ηαppy Easter Everyone

Εύχομαι σε όλους σας Καλό Πάσχα. Να περάσετε πολύ όμορφα όπου κι αν βρεθείτε.

Kουράστηκα να βλέπω αυτές τις μέρες στις ειδήσεις το σεισμό της Ιταλίας.
Πως κάνουν έτσι τα ελληνικά κανάλια λες και έγινε εδώ στην Έλλάδα!
Μετρήστε πόσες μέρες επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ΙΔΙΑ.
Το CNN και μερικά άλλα διαφορετικά κανάλια ανα τον κόσμο έκαναν μια-δυο αναφορές και ΤΕΛΟΣ.
Τα ελληνικά βρωμοκάναλα το έχουν γαμήσει το replay. Φτάνει ρε καθυστερημένοι ΦΤΑΝΕΙ.
Πόσες φορές θα δούμε τα ίδια πλάνα μπρος-πίσω?
Δεν έχουν με τι να γεμίσουν τον τηλεοπτικό χρόνο και η μαλακία πάει σύννεφο.

ΗΠΑ: εταιρείες θα αποφασίζουν ποιους θα διώχνουν σε ριάλιτι σόου

Αν εργάζεστε σε μια εταιρεία που απασχολεί έως 20 υπαλλήλους και έχει χτυπηθεί από την οικονομική κρίση, ετοιμαστείτε να κατεβείτε στην αρένα του ριάλιτι σόου «Κάποιος πρέπει να φύγει». Για να μην απολυθείτε εσείς, πρέπει να δώσετε μάχη για να χάσει τη δουλειά του κάποιος από τους συναδέλφους σας. Το νέο ριάλιτι θα προβληθεί σύντομα στις ΗΠΑ, αλλά δεν είναι καθόλου απίθανο να διασχίσει τον Ατλαντικό.

Εμπνευστής του είναι η ολλανδική εταιρεία παραγωγής που δημιούργησε το «Βig Βrother», το πρώτο ριάλιτι σόου που γνώρισε πετυχημένες εκδόσεις και παραλλαγές σε πολλές χώρες του κόσμου. Η κεντρική ιδέα παραμένει η ίδια. Οι παίκτες- υπάλληλοι συγκεντρώνονται σε ένα τηλεοπτικό στούντιο για μια ώρα και εκεί αρχίζει η μάχη της επιβίωσηςσε αυτή την περίπτωση όχι μόνο στο ριάλιτι αλλά και στη ζωή. Για να κρατήσει κάποιος τη δουλειά του πρέπει να κάνει το «καρφί» των συναδέλφων του.

Δηλαδή, να υποδείξει κάποιον που κάνει από το γραφείο προσωπικά τηλεφωνήματα, βγαίνει για να πάρει καφέ και αργεί να επιστρέψει, είναι αντιπαραγωγικός, δείχνει δύσκολος χαρακτήρας, δεν συνεργάζεται, μιλάει αρνητικά για τον εργοδότη. Ένας «σύμβουλος επιχειρήσεων» είναι εκεί για να αξιολογήσει τις πληροφορίες και να εκδώσει την ετυμηγορία: απόλυση. Υπό πίεση Η ιδέα παρουσιάστηκε από την ολλανδική εταιρεία Εndemol στο τελευταίο τηλεοπτικό παζάρι των Καννών.

Σε ένα ειδικό περίπτερο είχε αναρτηθεί η ταμπέλα «Κάποιος πρέπει να φύγει». Το προσωπικό τού περιπτέρου έδινε στους ενδιαφερόμενους ένα DVD, το οποίο περιείχε ένα πρόγραμμα- πιλότο του δύο λεπτών νέου ριάλιτι. Η μουσική επένδυση που είχαν επιλέξει για το πρόγραμμα οι Ολλανδοί παραγωγοί ήταν το τραγούδι «Under Ρressure» (Υπό πίεση) του Ντέιβιντ Μπόουι.

«Μέχρι σήμερα στο περιβάλλον της δουλειάς ήταν καλύτερα να μην λέτε την αλήθεια», ακούγεται να λέει μια υποβλητική φωνή. Και ανεβάζοντας τον τόνο προσθέτει: «Τώρα, όμως, “Κάποιος πρέπει να φύγει”». Τη συνέχεια μπορεί να τη φανταστεί κανείς εύκολα: τα φώτα στο στούντιο ανάβουν, ο παρουσιαστής καλωσορίζει ανακοινώνοντας μια ανελέητη μάχη, ο κριτής κοιτάζει εξεταστικά τους μελλοντικούς απολυμένους και το κοινό χειροκροτεί ενθουσιασμένο. Μια κανονική αρένα δηλαδή...
LΙΝΚ:
http://www.huffingtonpost.com/2009/04/08/someones-gotta-go-reality-n-184668.html

Κάποιος πρέπει να φύγει ΤΟ ΡΙΑΛΙΤΙ«Someone΄s gotta go» δημιουργήθηκε για την αμερικανική και την αγγλική τηλεοπτική αγορά και ήδη αγοράστηκε από τη Fox Τelevision του Ρούπερτ Μέρντοκ. Ήδη, πάντως, διατυπώνονται ενστάσεις: «Την ώρα που πολλοί άνθρωποι ανησυχούν για την εργασιακή τους ασφάλεια και φοβούνται ότι θα απολυθούν, δεν νομίζω ότι θα έχει όρεξη να γελάσει κάποιος με τον πόνο του άλλου», δήλωσε στην ιστοσελίδα Ηuffington Ρost στέλεχος του τηλεοπτικού δικτύου ΑΒC.

Από την πλευρά του, το Fox καταθέτει το κλασικό επιχείρημα σε αυτές τις περιπτώσεις: «Όλοι όσοι συμμετέχουν στο ριάλιτι, το κάνουν εις γνώσιν τους». Και για να μην αγριέψει τους τηλεθεατές του μεσούσης της οικονομικής ύφεσης, το τηλεοπτικό δίκτυο του Αυστραλού μεγιστάνα των μέσων ενημέρωσης προγραμματίζει παράλληλα ένα ριάλιτι με το οποίο θεωρεί ότι θα παρηγορεί το τηλεοπτικό κοινό. Το πρόγραμμα αυτό ονομάζεται «Μore to love» και θα αναλαμβάνει τη γνωριμία και τη συναισθηματική αποκατάσταση υπέρβαρων ανθρώπων.

Και ποιος θα γελάσει με αυτό; [ΓΝΩΜΗ] Σαν να μη συμβαίνει τίποτε TΗΕ ΝΕW ΥΟRΚ ΤΙΜΕS , ΤουΒenedict Carey Tι πρέπει να κάνει κάποιος που έχει χάσει τη δουλειά του για να μην καταρρεύσει ψυχολογικά; Να συνεχίσει το καθημερινό πρόγραμμά του σαν να μη συμβαίνει τίποτε. «Έχω έναν νέο πελάτη, έναν απολυμένο δικηγόρο, που κάνει την ίδια διαδρομή κάθε μέραμόνο που αντί για το γραφείο του καταλήγει σε ένα κοντινό κατάστημα των Starbucks», λέει ο Ρόμπερτ Τσόουπ, καθηγητικής Ψυχολογικής Υποστήριξης στο Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο.

«Σηκώνεται κάθε μέρα, φοράει το κοστούμι του, συναντά τους συναδέλφους του και τις επαφές του. Τον ενθάρρυνα να μην εγκαταλείψει τη ρουτίνα του», προσθέτει. Η υψηλή τέχνη του «φαίνεσθαι» μπορεί να φαίνεται επιφανειακή και απατηλή, η απόλυτη προσωποποίηση της άρνησης. Πολλοί ψυχολόγοι όμως, στοιχηματίζουν στα οφέλη της. Όπως τονίζουν, αυτό το είδος «υποκριτικής» μπορεί να αποδειχθεί μια εξαιρετικά αποτελεσματική κοινωνική στρατηγική - ειδικά σε δύσκολους καιρούς. Το θέμα είναι να μην πάψει κανείς να αισθάνεται υπερήφανος για τον εαυτό του, επισημαίνουν.

Το κοινωνικό συναίσθημα της υπερηφάνειας είχε αγνοηθεί από την ψυχολογία για πολλές δεκαετίες. Θεωρείτο πολύ περιθωριακό και κάτι που άλλαζε ανάλογα με την προσωπικότητα του καθενός σε σχέση με τα πιο κοινά συναισθήματα του φόβου, της λύπης ή της χαράς. Επιπλέον, μπορεί να έχει διαφορετικό νόημα στους διάφορους πολιτισμούς. Πρόσφατες έρευνες, ωστόσο, απέδειξαν ότι οι εκφράσεις του προσώπου που συνδέονται με την υπερηφάνεια είναι κοινές στις δυτικές κοινωνίες. Κι όπως διαπιστώθηκε, τα παιδιά βιώνουν αυτό το συναίσθημα για πρώτη φορά στα 2,5 χρόνια τους και το αναγνωρίζουν από την ηλικία των τεσσάρων ετών.

Του Περικλή Δημητρολόπουλου.



H χειρότερη κρίση είναι αυτή του ανθρώπινου μυαλού, Περαστικά.